از جمله اقدامات مامون پس از ولايتعهدى امام رضا عليه السلام اين بود كه علما، دانشمندان، رؤساى مذهبى يهود، نصارى، صابئه، اصحاب زردشت، نسطاس رومى (1) و ديگران را جمع كرد تا با مطرح كردن سؤالات كلامى و اعتقادى امام را مغلوب ساخته و به خيال خود حضرت را در جمع علما و دانشمندان رسوا كند.



شيخ صدوق(ره) از احمد بن على روايت كرده كه گفت: «از ابوالصلت هروى پرسيدم كه چگونه مامون با آن اكرام و محبتى كه نسبت ‏به امام اظهار مى‏كرد و او را وليعهد خود گردانيده بود، راضى به قتل امام شد؟ ابوالصلت گفت: مامون بدين جهت اين محبت‏ها را مى‏نمود و ولايتعهدى را واگذار كرد تا مردم تصور كنند كه امام به دنيا رغبت پيدا كرده و محبتش درقلوب مردم كم شود، اما چون ديد كه اين كار باعث ارادت و اخلاص مردم شده، علماى تمام فرق را از يهود، نصارى، مجوس، صابئان، براهمه، ملحدان، دهريان و علماى تمام ملل و اديان را جمع كرده كه با آن حضرت مباحثه و مناظره نمايند. شايد كه بر او غالب گشته و در آن حضرت عجز و نقصى ظاهر شود و به اين سبب اعتقاد مردم نسبت ‏به امام سست ‏شود و اين نقشه و تدبير نيز برخلاف مقصود او نتيجه داد و تمام آن‏ها شكست ‏خورده و به فضيلت آن حضرت اقرار و اعتراف كردند.