يكي از منكران وجود خدا، نزد حضرت رضا ـ عليه السّلام ـ آمده، گروهي در محضر آن حضرت بودند، امام به او فرمود:

اگر حق با شما باشد (ولي چنين نيست) در اين صورت ما و شما برابريم، و نماز و روزه و زكات و ايمان ما به ما زيان نخواهد رسانيد، و اگر حق با ما باشد (چنان‌كه همين است) در اين صورت ما رستگاريم و شما زيان‌كار و در هلاكت خواهيد بود.

منكر خدا: به من بفهمان كه خدا چگونه است؟ و در كجاست؟

امام: واي بر تو، اين راهي كه مي‌روي غلط است، خدا چگونگي را چگونه كرد، بدون آن‌كه او به چگونگي، توصيف شود، و او مكان را مكان كرد، بي‌آن‌كه خود داراي مكان باشد، بنابراين ذات پاك خدا با چگونگي و مكان، شناخته نمي‌شود و با هيچ يك از نيروي حسّ، درك نمي‌شود، و به هيچ چيزي تشبيه نمي‌گردد.

منكر خدا: اگر خدا با هيچ يك از از نيروهاي حسّ، درك نمي‌شود، بنابر اين او چيزي نيست.

امام: واي بر تو، اين‌كه نيروهاي حسّ تو از درك او عاجز هستند، او را انكار كردي، ولي ما در عين آن‌كه نيروهاي حسّ ما از درك ذات پاك او، عاجز است، به او ايمان داريم، و يقين داريم كه او پروردگار ما است، و به هيچ چيزي شباهت ندارد.

منكر خدا: به من بگو خدا از چه زماني بوده است؟

امام: به من خبر بده كه خدا از چه زماني نبوده است، تا من به تو خبر دهم كه در چه زماني بوده است.

منكر خدا: دليل بر وجود خدا چيست.

امام: من وقتي كه به پيكر خودم مي‌نگرم، نمي‌توانم در طول و عرض آن چيزي بكاهم يا بيفزايم، زيان‌ها و بدي‌هايش را از آن دور سازم، و سودش را به آن برسانم، از همين موضوع يقين كردم كه اين ساختمان، داراي سازنده است، از اين رو به وجود صانع (سازنده)، اعتراف كردم، به علاوه گردش سيّارات، و پيدايش ابرها، وزيدن بادها، سير خورشيد و ماه و ستارگان نشانة آن است كه اين گردنده‌ها، گرداننده دارد، اين موجودات داراي سازنده و پردازنده مي‌باشد