حضرت رضا عليه السلام فرمود:« واي بر تو! از خدا بترس و به پيامبران خدا نسبت‌هاي زشت نده و کتاب خدا را تأويل نکن! خداوند مي‌فرمايد: « قرآن را جز خداوند و عالمان راستين کسي نمي‌داند.» معناي معصيت آدم اين است که خداوند او را براي بهشت خلق نکرده بود. معصيت آدم در بهشت بود نه در زمين و اين نافرماني براي اين بود که قضا و قدر خداوند جريان پيدا کند: خدا مي‌خواست او را در زمين، حجت و خليفه خود قرار دهد. اما پس از آنکه حضرت آدم به زمين فرود آمد و حجت خداوند شد، از خطا و لغزش ايمن شد. لذا خداوند مي فرمايد: « خداوند آدم و نوح و آل ابراهيم و آل عمران را بر عالميان برگزيد.» (آيه 33 سوره آل عمران)