آنچه پشت عهدنامه به خط امام رضا ( ع ) نگاشته شده است
" بسم الله الرحمن الرحيم . ستايش و سپاس خداى راست كه آنچه خواهد به انجام
رساند . زيرا نه فرمانش را چيزى باز گرداند و نه قضايش را مانعى باشد . به
خيانت ديدگان آگاه و اسرار نهفته در سينه ها را مى داند ، و درود بر خدا و
بر پيامبرش محمد پايان بخش رسولان و بر اولاد پاك و پاكيزه او باد .
من ، على موسى بن جعفر ، مى گويم : همانا اميرمؤمنان كه خدا او را در استوارى
كارها كمك كند و به او رستگارى و هدايت توفيقش دهد آنچه را ديگران از حق ما
نشناخته بودند باز شناخت . رشته رحم و خويشاوندى را كه از هم گسيخته شده بود به
هم پيوست و دلهايى را كه بيمناك شده بودند ايمنى بخشيد . بل آنها را پس از
آن كه تلف شده بودند جان بخشيد و از فقر و نياز مستغنى كرد . و تمام اين كاره
را به منظور خشنودى پروردگار جهانيان انجام داد و پاداشى از غير او نخواست كه
خداوند شاكران به زودى جزا دهد و پاداش نكوكاران را تباه نكند .
او ولايت عهد امارت كبراى خود را به من واگذار كرد چنانچه بعد از او زنده
بمانم عهده دار آن گردم پس هر كس گرهى را كه خداوند به بستن آن فرمان داد
بگشايد و رشته اى را كه خداوند پيوست آن را دوست دارد از هم بگسلد حرمت حريم
خدا را مباح شمرده و حلال او را حرام كرده است . زيرا با اين كار امام را حقير
كرده و پرده اسلام را از هم دريده است . رفتار گذشتگان نيز بدين گونه بوده است .
آنان بر لغزشها صبر كردند و به صدمات و آسيبهاى ناشى از آن اعتراض نكردند زيرا
از پراكندگى كار دين و از به هم خوردن رشته اتحاد مسلمانان مى ترسيدند و اين
ترس بدان جهت بود كه مردم به زمان جاهليت نزديك بودند و منافقان هم انتظار
مى كشيدند تا راهى براى ايجاد فتنه باز كنند من خدا را بر خود شاهد گرفتم كه اگر
مرا زمامدار امور مسلمانان كرد و امر خلافت را به گردن من نهاد درميان مسلمانان
مخصوصا فرزندان عباس چنان رفتار كنم كه به اطاعت خدا و پيامبرش مطابق باشد .
هيچ خون محترمى را نريزم و مال و ناموس كسى را مباح نكنم ، مگر اين كه حدود
الهى ريختن آن را جايز شمرده و واجبات دين آن را مباح كرده باشد ، تا حدود
توانايى و امكان در انتخاب افراد كاردان و لايق بكوشم و بدين گفتار بر خويشتن
عهد و پيمان محكم بستم كه در نزدش درباره انجام آن مسك ول خواهم بود كه او
فرمايد : به پيمان وفا كنيد كه نسبت به انجام آن مسؤول هستيد . و اگر از خود چيز
تازه اى به احكام الهى افزودم و يا آنها را تغيير و تبديل كردم ، مستوجب سرزنش
و سزاوار مجازات و عقوبت خواهم بود . و پناه مى برم به خداوند از خشم او و با
ميل و رغبت به سوى او رو مى كنم كه توفيق طاعتم دهد و ميان من و نافرمانيش
حايل گردد و به من و مسلمانان عافيت عنايت فرمايد . و من نمى دانم كه به من و
شما چه خواهد شد .
حكم و فرمانى نيست مگر براى خداوند او به حق داورى مى كند و بهترين جداكنندگان
است . لكن من براى امتثال امر اميرمؤمنان اين كار را بر عهده گرفتم و خشنودى او
را برگزيدم . خداوند من و او را نگاهدارى كناد . خدا را در اين نوشته بر خود
گواه گرفتم و خدا به عنوان شاهد و گواه بس است .
اين نامه را در حضور اميرمؤمنان كه خدا عمر او را دراز گرداناد و فضل بن سهل و
سهل بن فضل و يحيى بن اكثم و عبدالله بن طاهر و ثمامة بن أشرس و بشر بن معتمر و
حماد بن نعمان ، در ماه رمضان سال 201 به خط خود نوشتم . "