مدح هشتمين اختر فروزنده امامت

اى غريبى كه ز جدّ و پدر خويش جدائى



خفته در خاك خراسان ، تو غريب الغربائى



چه ثنا گويمت ، اى داور هفتاد و دو ملّت



كه ثنا خوانده خدايت ، تو چه محتاج ثنائى



اين رواق تو و صحن و حَرَمَت ، همچو بهشت است



روضه ات ، جنّت فردوس و مسمّى به رضائى



آه ، از آن دم كه ز سوز جگر و حال پريشان



ناله ات گشت بلند، آه تقى جان به كجائى



اى شه يثرب و بطحا، تو غريبى به خراسان



سرور جمله غريبان و معين الضّعفائى



اغنيا مكّه روند و فقرا سوى تو آيند



جان به قربان تو اى شاه كه حجّ فقرائى



بيا كه مظهر آيات كبريا اينجاست



بيا كه تربت سلطان دين ، رضا اينجاست



بيا كه گلبن گلزار موسى جعفر



بيا كه ميوه بستان مصطفى اينجاست



بيا كه خسرو اقليم طوس ، شمس شموس



بيا كه وارث ديهيم مرتضا اينجاست



شهنشهى كه به چشمان ، غبار درگاهش



كنند حُور و ملايك ، چو توتيا اينجاست



اگر كليد در رحمت خدا جوئى



بيا كليد در رحمت خدا اينجاست



در مدينه علم و كمال و زهد و ادب



در خزينه بخشايش و عطا اينجاست



ز قبله گاه سلاطين بخواه حاجت خويش



شهى كه حاجت مسكين كند روا اينجاست



قدم ز صدق و ارادت در اين حرم بگذار



كه مهد عصمت و ناموس كبريا اينجاست



بيا كه منبع فيض و عنايت ازلى



بيا كه مطلع و الشّمس و و الضّحى اينجاست



امام ثامن و ضامن ، رضا كه بر حرمش



نهاده اند شهان ، روى إ لتجا اينجاست



به خضر كز پى آب بقاست سرگردان



دهيد مژده كه سرچشمه بقا اينجاست (6)