شفاي نابينا بوسيله خاك منتسب به تربت حضرت

شخصي به قصد زيارت حضرت رضا(عليه السلام) حركت نمود و در يكي از منازل بين راه، كورمادرزادي، مطّلع شد كه آن مرد به زيارت حضرت رضا(عليه السلام) مي رود، از او خواهش كرد كه: «پس از تشرّف و زيارت، در وقت مراجعت قدري خاك، از روضه منوّره آن بزرگوار براي من بياور؛ كه شايد خداي تعالي به بركت آن تربت پاك، چشمان مرا شفا دهد.»

آن شخص خواهش او را قبول كرد ولي پس از زيارت حضرت، هنگام برگشت از مشهد، فراموش كرد كه خاك بردارد و دربازگشت به آن منزلي رسيد كه آن نابينا، تقاضاي خاك كرده بود و اتّفاقاً خرجي راهش هم تمام شده بود و مجبور شد كه آنجا توقّف كند.

مرد نابينا مطّلع شد كه آن زائر از زيارت حضرت برگشته، و لذا نزد او آمده و مطالبه خاك كرد. آن زائر چون فراموش كرده بود و نمي خواست جواب نااميدي به آن نابينا بدهد، ازجا برخاست و مقداري خاك از همان مكان برداشت و به او داد. آن مرد كور هم با خوشحالي تمام آن خاك را گرفت و با خلوص نيّت كه اين تربت قبر حضرت رضا(عليه السلام) است، بر چشمان خود كشيد.

همان شب از عنايت حضرت رضا(عليه السلام) چشمان او بينا شد. و هداياي زيادي به آن زائر داد و آن زائر به بركت وجود مقدّس امام هشتم(عليه السلام) مخارج راهش تأمين شد.

( - كرامات رضويّه، ج 1، ص 251، به نقل از تحفةالرّضويّه. )