خروج إمام علي بن موسي الرضاعليه السلام از سرخس

صاحب كتاب زندگاني إمام رضاعليه السلام به نقل از شيخ صدوق مي نويسد: فردي به نام أحمد بن عبيد حسيني مي گويد: جدّم حضرت رضاعليه السلام را تا يك منزلي سرخس بدرقه كرد و بعد، از حضرت خواست تا حديثي كه شفاي قلب اوست بيان كند حضرت فرمود: لا اله إلّا اللّه حصن من است و هر كس اين كلمه مباركه را با اخلاص بگويد در حصار من وارد شده و هر كس در حصار من وارد شود ايمن خواهد بود.

( همان، ص 5 - 194؛ بحار الأنوار، ج 12، ص 0صلي الله عليه واله 1. )

گزارش ديگري كه از خروج امام رضاعليه السلام از سرخس در منابع ذكر شده مشايعت و بدرقه اي است كه شباهت زيادي با روايت اخير دارد و به نظر مي رسد منشأ اين دو روايت يكي باشد. صاحب مسند الإمام الرضاعليه السلام مي نويسد: أبو نصر أحمد بن ( آثار و اخبار إمام رضاعليه السلام ، ص 2 - 91؛ مسند الإمام الرضاعليه السلام ، 1/1صلي الله عليه واله . )

عبيد گويد: از جدّم شنيدم هنگامي كه حضرت رضاعليه السلام در زمان مأمون وارد نيشابور شد من مأمور خدمتگزاري و اداره كارهاي او شدم، چون از نيشابور بيرون شد تا سرخس او را مشايعت كردم. پس از اين كه از سرخس بيرون شد در نظر داشتم تا مرو همراه او باشم اما يك منزل كه از سرخس دور شديم حضرت سر خود را از كجاوه بيرون كرد و فرمود: اي بنده خدا برگرد، تو وظايف را درباره ما انجام دادي با ما نيكو معاشرت كردي و مشايعت حدّ معيني ندارد. عرض كردم: به حق جدّت مصطفي و مرتضي و مادرت حضرت فاطمه زهرا3 حديثي براي من بگو تا دلم آرام گيرد و من از خدمت شما برگردم حضرت فرمود: از من حديث طلب مي كني در حالي كه مرا از كنار قبر جدّم رسول خداصلي الله عليه واله بيرون آوردند و نمي دانم عاقبت كار من چه خواهد شد. و اينها با من چگونه رفتار خواهند كرد.

( عطاردي، آثار و اخبار إمام رضاعليه السلام ، ص 2 - 91. )