ماجراي چشمه كهلان در نيشابور

شيخ صدوق مي نويسد: هنگامي كه حضرت رضاعليه السلام وارد نيشابور شد در محله اي فرود آمد كه آن را «فرد» مي گفتند و در آن جا حمامي بنا شد كه در اين زمان ( اخبار آثار امام رضاعليه السلام ، ص صلي الله عليه واله 8. )

(حداكثر تا سنة 2عليه السلام 3 سال وفات شيخ صدوق است) آن حمام به حمام رضاعليه السلام مشهور است و در آن جا چشمه اي بود كه آب آن چشمه كم شده بود كسي ( همان ماخذ، ص صلي الله عليه واله 8)

بر روي آن چشمه بايستاد وآب آن چشمه را بيرون كرد تا آب وفور يافت وبسيار ( همان ماخذ، ص صلي الله عليه واله 8)

شد ودر خارج آن چشمه حوضي بود كه آب ،از آن چشمه فرود مي آمد ودر آن حوض مي ريخت. حضرت رضاعليه السلام در ميان حوض رفت وغسل كرد وسپس بر كنار حوض نمازگزارد ومردم علي الاتصال در آن حوض مي آمدند و غسل مي كردند وآن آب به جهت تيمن و تبرك مي خوردند وبر كنار آن حوض نماز مي گزاردند و حاجتهالي خود را از خدا مي خواستند وبرآورده مي شد و آن چشمه به چشمه كهلان معروف است واز آن زمان تا به حال مردم روي به آن چشمه مي آوردند وبه آب آن چشمه استشفاء مي كنند بنابر آنچه مورخان معاصر ذكر كرده اند، اين ( شيخ عباس قمي، منتهي الامال، ص 324. )

چشمه كه بعد از آن به حمام رضاعليه السلام معروف شد همچنان در شهر نيشابور وجود دارد.