ابركوه (ابرقوه)

همچنان كه گفته شد، ابركوه يا ابرقوه يكي از توابع و نواحي شهر قديمي اصطخر بوده است. ابن حوقل ابرقوه و يا ابرقويه را شهري مستحكم به اندازه يك سوم شهر اصطخر با بازارهاي معمور و آباد در قرن چهارم توصيف مي كند. ابرقوه در شمال ( صورة الأرض، ص 50. )

قريه بيذه (ده بيد) در نميه راه اصطخر و يزد واقع شده. مقدسي از مسجدي نيكو ( جغرافيايي تاريخي سرزمينهاي خلافت شرقي، ص 305. )

در اين شهر سخن گفته است و حمد اللّه مستوفي در خصوص اين شهر ( مقدسي، احسن التقاسيم، ص عليه السلام 45. )

مي نويسد: ابرقوه را در ابتدا بر دامنه كوهي ساخته بودند و به آن «بركوه» مي گفتند و بعد از آن بر صحرايي كه هم اكنون است شهر را ساختند. وي مي نويسد: در ابرقوه «جهودي» چهل روز اگر بماند، نماند، و بدين سبب جهود در آن جا نيست و اگر از جاي ديگر به مهمي به آن موضع روند بعد از چهل روز معاودت كنند. در آن جا سروي است كه در جهان شهرتي داشته و درخت سروي در ايران زمين مثل آن نيست.

( نزهة القلوب، ص 200؛ مسالك الممالك، ص 129؛ فارسنامه، ص 81 و 84. )