بقعه ديگر إمام رضا ديمي



بقعه ديگر إمام رضا ديمي

در خارج شهر شوشتر، در شرق بقعه سيّد محمّد گياهخوار و غرب بقعه صاحب الزمان و تقريباً مشرف به رودخانه شطيط بقعه ديگر إمام رضا ديمي واقع است. طول ايوان ورودي بنا 45/صلي الله عليه واله متر و عرض آن 3/40 متر و عرض تمامي بنا 14/30 متر است. بناي اين بقعه به سمت شمال است و در ورودي بقعه نيز رو به همين سمت است. حياط آن نسبتاً وسيع و ديوارهاي آن سنگي و از سنگ چيني تراش است، گنبد بقعه شلجمي و گچ اندود است. داخل بقعه 303 متر و چهار ضلعي است كه داراي چهار هلال و چهار پنجره نورگير است. سقف اتاق مدوّر و يا به شكل گنبد هشت ضلعي است. داخل بقعه از حيث بنا هشت ترك كلاه درويشي است و معلوم است كه گنبد دوازده ترك و يا هشت ترك داشته كه پس ( راجر سيوري، ايران عصر صفويه، ترجمه أحمد صبا، ص عليه السلام 1. )

از تعميرات به صورت گنبد شلجمي در آمده است. بدنه ديوارها گچ اندود شده ولي قبلاً داراي نقّاشي و خطّاطي بوده و چند خط كه تقليد از اصل آن كرده اند از راست به چپ آشكار است.

(في بيوت اذن اللّه ان ترفع ويذكر فيها اسمه يسبّح له فيها بالغدو والاصال رجال لا تلهيهم تجارة ولا بيع عن ذكر اللّه واقام الصلوة وايتاء الزكوة يخافون يوماً تتقلّب فيه القلوب والابصار).

( نور/عليه السلام 3. )

آثار قبري در درون بقعه نيست احتمالاً هدف از ساخت بنا، يادگار حضور حضرت در اين مكان بوده «قدمگاه». بر سر در ورودي بقعه، كتيبه اي در پنج سطر و هر سطر چهار مصراع به ابعاد 95/40 سانتي متر نصب شده است و سطور اين كتيبه چنين خوانده مي شود:

اين بناي رفيع و كوي مراد

وين مكان شريف و فيض رضا

بود در عهد خسرو دوران

خسرو جم خديو ملك ندا

شاه گيتي ستان سليمان شاه

آن كه فرمان اوست حكم و قضا

واندر ايام (...) علي

خان عادل محيط جود و سخا

داشت حاجي جلال با اويي

از سر اعتقاد و صدق و صفا

مرحبا بر عقيده صافش

كه نبود بجز رضاي خدا

حبذا فيض و درگه عاليش

كه قرين باد (...) دست دعا

.................

هست چون فيض يثرب و بطحا

..............

.................

هاتفي گفت يا إمام رضا

سنة أربع و تسعين بعد الالف

متأسفانه ريخته گيهاي كتيبه خوانده نشده ولي تاريخ كتيبه 1094 و مربوط به روزگار شاه سليمان صفوي است. بر دو طرف ايوان دو ايوان موازي با هم وجود دارد و دو اتاق در انتهاي آنها است، هر يك به ابعاد 5*3/5 متر و با اتاق ضربي آجري.

( ديار شهرياران، بخش أوّل، 1/صلي الله عليه واله - 554. )