بقعه إمام رضا ديمي

در جنوب شهر شوشتر، پس از خرابه هاي حصار شهر، در پشت بقعه امامزاده عبد اللّه، كمي دورتر از پلهاي شاه علي و لشكر، بقعه إمام راضاعليه السلام ديمي واقع ( ديار شهرياران، بخش أوّل، 4/1 - 583 و عليه السلام عليه السلام عليه السلام ؛ ابن بطوطه، سفرنامه، 202/1. )

است، ابعاد بقعه 8 * 10 متر است و بقعه يك اتاق كوچك است كه در سمت جنوب آن آثار محراب كوچكي با گچبري سبك صفوي يا اوايل قاجار كه جلوه اي دارد باقي مانده است. گنبد بقعه ميل مضرس است كه شش طبقه دارد و بر فراز آن علمك كوچكي از كاشي نصب است.

بنا تاريخ و تزييني ندارد، شيخ شرف الدين شوشتري اين بقعه را در رديف پنجم يادداشتهاي خطي خود ذكر نموده و نوشته است: «ديم» به كسر دال و سكون يا و ميم، به لفظ شوشتري جاي بي آب را گويند. در شوشتر سه بقعه به اين نام هست و مردم معتقدند حضرت رضاعليه السلام از شوشتر براي مسافرت عبور كرده و اين سه محل مكانهاي توقف آن حضرت است، ولي احتمال دارد منشأ آنها «خواب» باشد...

( ديار شهرياران، بخش أوّل، 1/عليه السلام عليه السلام عليه السلام . )

أحمد اقتداري، مؤلف ديار شهرياران مي افزايد، مسافرت حضرت رضاعليه السلام از طريق اهواز به خراسان، تا اهواز معلوم است ولي از اهواز به شوشتر معلوم نيست، شايد از راه ديگر رفته باشند و مرحوم سيّد عبد اللّه شوشتري مؤلف تذكره شوشتر اين كلام را به عوام نسبت مي دهد و خودش اعتنايي به آن نمي كند.