( دختر نابينا )



مرحوم محدث بزرگ نوري علي الله مقامه در كتاب خود دارالسلام نوشته دختري بنام نجيبه كه از مردم قريه مايان كه از قراء (روستاهاي) كوهپايه شهر مشهد مقدس است شفا يافت.

اين دختر يك سال بر اثر درد چشم كور شده بود و جائي را نمي ديد و پيش از كوري نامزد پسرعمويش بود لكن چون بينا شد پسرعمو راضي بازدواج با او نمي شد و از اين جهت اين دختر بسيار پريشان و غمناك بود.

شبي در خواب شخصي سفيدپوش بوي گفت بيا بشهر مشهد تا ترا شفا دهيم.

لذا وقتي بيدار مي شود بشهر مي آيد و بحرم مطهر تشرف حاصل مي نمايد ناگاه طرف بالا سر مبارك شخصي باو مي گويد چشم باز كن كه تو را شفا داديم پس آن دختر ديده هاي خود را باز و روشن مي يابد.

( - تحفة الرضويه . )

بچشم خلق عزيز آنگهي شوي كه زصدق

بدرگهش بنهي روي مسكنت بر خاك