چند گفتار از امام

براي تبرك و نيز بهره وري از دانش امام علي بن موسي الرضا عليه السلام، برخي سخنان آن عزيز بزرگوار را ذكر مي كنيم:

1 ـ مرد زير زبانش پنهان است و چون سخن بگويد شناخته مي شود. (60)

2 ـ تدبير و انديشه پيش از انجام كار تو را از پشيماني ايمن مي دارد. (61)

3 ـ همنشيني با اشرار و بدكاران موجب بدبيني نسبت به نيكان و درستكاران مي شود. (62)

4 ـ دشمني با بندگان خدا بد توشه يي است براي آخرت. (63)

5 ـ شخصي كه قدر و منزلت خويش را بشناسد هلاك نمي گردد. (64)

6 ـ هديه كينه ها را از دلها مي زدايد. (65)

7 ـ در قيامت آن كس به من نزديكتر است كه در دنيا خوش اخلاقتر و نسبت به خانواده ي خود نيكوكارتر باشد. (66)

8 ـ كسي كه به مسلماني خيانت كند از ما نيست. (67)

9 ـ مؤمن چون خشمگين شود خشمش او را از رعايت حق بيرون نمي برد. (68)

10 ـ خداوند قيل و قال و ضايع كردن مال و پرسش بسيار (و بي مورد) را دشمن مي دارد. (69)

11 ـ محبت كردن با مردم نصف عقل است. (70)

12 ـ سختترين كارها سه چيز است: انصاف و حقگويي اگر چه عليه خود باشدـدر همه حال بياد خدا بودنـبا برادران ايماني در اموال مواسات كردن. (71)

13 ـ شخص با سخاوت از غذايي كه مردم برايش آماده كرده اند مي خورد تا ديگران نيز از غذايي كه او آماده مي سازد بخورند (72) .

14 ـ قرآن كلام و سخن خداست از آن نگذريد و هدايت را در غير آن نجوييد كه گمراه مي شويد (73) .

پاسخ امام (ع) به چند پرسش

پرسيدند: خدا چگونه و كجاست؟

امام فرمود: اساسا اين تصوري غلط است، زيرا خداوند مكان را آفريد و خود مكان نداشت، و چگونگي ها را خلق كرد و خود از چگونگي (و تركيب) بركنار بود، پس خدا با چگونگي و مكان شناخته نمي شود، و به حس در نمي آيد، و به چيزي قياس و تشبيه نمي گردد.

ـ چه زماني خدا بوجود آمده است؟

امامـبگو چه زماني نبوده تا بگويم چه وقت به وجود آمده است.

ـ چه دليلي بر حدوث جهان (يعني اينكه جهان قبلا نبوده و مخلوق است) وجود دارد؟

امامـنبودي سپس به وجود آمدي ، و خود مي داني كه خود را نيافريده يي و كسي كه مانند توست نيز ترا به وجود نياورده است.

ـ ممكن است خدا را براي ما توصيف كنيد؟

ـ ا مامـآن كه خدا را با قياس توصيف كند هميشه در اشتباه و گمراهي است و آنچه مي گويد ناپسند است، من خدا را به آنچه خود تعريف و توصيف فرموده است تعريف مي كنم بدون آنكه از او رؤيتي يا صورتي در ذهن داشته باشم: «لا يدرك بالحواس » خدا با حواس آفريدگان درك نمي شود، «و لا يقاس بالناس »به مردم قياس نمي شود، «معروف بغير تشبيه »بدون تشبيه شناخته مي شود، در عين علو مقام به همه نزديك است، بدون آنكه بتوان همانندي براي او معرفي كرد، به مخلوقات خود مثال زده نمي شود، «و لا يجور في قضيته »در حكم و قضاوت خود بر كسي ستم نمي كند...به آيات و نشانه ها شناخته مي گردد. (74)

ـ آيا ممكن است زمين بدون حجت و امام بماند؟

امامـاگر يك چشم بر هم زدن زمين از حجت خدا وامام خالي بماند همه ي زمينيان را فرو خواهد برد.

ـ ممكن است در باره ي فرج (امام عصر عج) توضيح بدهيد؟

امامـآيا نمي داني كه انتظار فرج جزو فرج است؟

ـ نه نمي دانم مگر به من بياموزي !

امامـآري ، انتظار فرج از فرج است. (75)

ـ ايمان و اسلام چيست؟

امامـحضرت باقر العلوم فرمودند: ايمان مرتبه يي بالاتر از اسلام، و تقوي مرتبه يي برتر از ايمان و يقين مرتبه يي برتر از تقوي است، و چيزي كمتر از يقين ميان مردم تقسيم نشده است. (76)

ـ يقين چيست؟

امامـتوكل به خداي متعال و تسليم در برابر اراده و خواست او، و رضايت به قضاي الهي ، و واگذاري امور خويش به خدا (و از او مصلحت خواستن) (77)

ـ عجب (خود بيني و خود پسندي ) كه عمل را از بين مي برد چيست؟

امامـعجب درجاتي دارد، از جمله آنكه كار زشت در نظر بنده جلوه مي كند و آن را نيكو مي پندارد و از آن خشنود مي شود و گمان مي كند كار خوبي انجام داده است، و از جمله آنكه بنده به خداي خود ايمان مي آورد آنگاه بر خدا منت مي گذارد، در حالي كه منت گذاشتن حق خداست. (78)

ـ آيا حضرت ابراهيم كه گفت: «و لكن ليطمئن قلبي »در دل خود ترديدي داشت؟

امامـنه ابراهيم يقين داشت، و منظورش اين بود كه خدا بر يقين او بيافزايد. (79)

ـ چرا مردم از اميرمؤمنان علي عليه السلام دوري كردند و به غير او روي آوردند با آنكه سابقه ي فضائل آن حضرت و مقام و منزلت او نزد پيامبر صلي الله عليه و آله براي مردم معلوم و آشكار بود؟

امامـچون اميرمؤمنان (ع) از پدران و برادران و عموها و دايي ها و بستگان آنان كه با خدا و رسول (ص) او در جنگ و ستيز بودند تعداد بسياري كشته بود، و اين باعث دشمني و كينه ي آنان شد، و دوست نداشتند اميرمؤمنان (ع) ولي و رهبر آنان گردد و نسبت به غير آن حضرت اين احساس و دشمني را نداشتند، زيرا غير او در پيشگاه پيامبر (ص) و جهاد با دشمن مقام اميرمؤمنان را دارا نبود به همين جهت مردم از اميرمؤمنان دور شدند و به غير او رو آوردند. (80)