محدث قمي در فوائد الرضويه از روضات جنات از ثاقب المناقب نقل نموده كه محمد بن علي نيشابوري 17 سال نابينا بود و هيچ چيز را نميديد. پس از نيشابور به قصد زيارت حضرت رضا (ع) حركت كرد و خود را به مشهد آن حضرت رساند پس با حال تضرع نزد قبر مطهر مشرف گرديد و زيارت كرد آن گاه روي خود را بر قبر شريف نهاد در حالي كه گريه ميكرد و چون سربلند كرد ديدههاي او روشن شده بود و ناميده شد به معجزي و چون اين عنايت و مرحمت از آن امام رضا (ع) به او شد تا آخر عمر در مشهد رضوي اقامت كرد و هيچ گونه دردي به چشم او راه نيافت.