اجتجاجات او با گروه ثنويه، با علماي يهود و در رأس آن رأس الجالوت،‌با مسيحيت و جا ثليق، با گروه زنادقه كه خود را صاحب فكر ميدانستند با رؤساي فرقة صائبين، با هبريد رئيس و دانشمند زردشتيها، با تسطاس رومي كه پزشك بود مهم و فوقالعاده است همچنين او با علماي مختلف احتجاجاتي داشت در زمينة توحيد،‌ بطلان اعتقاد به خداوندي مسيح، اثبات مبدأ و معاد، رد ماديت،‌رد تناسخ، اثبات اين كه تورات و انجيل موجود ساختة علماي يهود و مسيحيت است. در بيان مباحث و اثبات حقانيت دين اسلام امام احاطة علمي و شايستگي خود را نشان داد و در بين دوست ودشمن به عالم آل محمد (ص) معروف شده بود.