در يكي از سالهاي ولايتعهدي علي بن موسي الرضا (ع) خراسان را خشكسالي فرا گرفت و مدتي باران نباريد به طوري كه مردم هراسان بودند مأمون از امام رضا (ع) خواست كه نماز استسقاء بخواند و از خدا طلب رحمت كند. امام رضا (ع) پذيرفت و دستور داد كه مردم سه روز روزه بگيرند و روز سوم كه روز دوشنبه بود با جمعيت انبوهي به بيابان رفت دست به دعا برداشت و عرض كرد: خدا تو حق زيادي از ما هل بيت بر مردم قرار داده اي و همانطور كه دستور دادهاي آنها به ما متوسل شدهاند و به فضل و رحمت تو اميدوار هستند و چشم به احسان و نعمت تو دارند. پروردگارا باران رحمت بر آنها نازل كن و در اين عنايت تأخير مفرما تنها به آنها فرصت ده كه به خانههاي خود برگردند.«بعد از مدتي» آسمان دگرگون شد قطعات ابر نمايان شدند، صداي غرش رعد و برق برخاست باران بسياري باريد و همه جا را سيراب كرد.



(مناقب ابن شهر آشوب – ج 4 ص 370).